MEGA

Kunststoffen vormen een grote en problematische afvalstroom in ons land; het merendeel wordt niet gerecycled en belandt in de afvalverbrandingsoven. Een deel van dit afval kan worden hergebruikt als grondstof voor publieke infrastructuur, zoals bruggen, bankjes en paaltjes. Deze objecten hebben weinig onderhoud nodig, maar over de milieueffecten op de lange termijn is nog weinig bekend. In dit project onderzoeken we daarom hoe duurzaam en veilig deze 3D-toepassing van afvalplastic is.

In een ander project werkt het lectoraat Nieuwe Materialen en hun Toepassingen met partners aan de productie van de eerste fiets- en voetgangersbrug van 3D-geprint, gerecycled plastic . Deze technologie bevindt zich nog in de pioniersfase, maar voor de toekomstige afnemers van deze objecten (zoals gemeenten) is het wel belangrijk om vóór de aanschaf te weten wat de levensduur is en wat de milieueffecten op bodem en water zijn.

Duurzaam en veilig

In een onderzoek van twee jaar formuleert het lectoraat een antwoord op deze vragen. Daarvoor worden delen van een bestaande brug vervangen door 3D-geprinte onderdelen. Onderzocht wordt hoe dit materiaal zich gedraagt onder invloed van het weer. Hoe lang blijft het in goede conditie? Komen er deeltjes los of chemische stoffen vrij? En is hergebruik op deze manier onder de streep echt duurzamer dan verbranding? Hergebruik kost immers ook energie en er moeten toch ook nieuwe grondstoffen worden toegevoegd. Aan het onderzoek nemen ook de provincie Noord-Brabant, de gemeente ‘s-Hertogenbosch, de gemeente Breda en de kennisinstellingen TU Delft en TU/e deel.

Het project is opgestart met subsidie van SIA Raak-Publiek.